کد مطلب:139258 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:208
خطبه ی فاطمه دختر امام حسین
و فاطمه بنت الحسین آواز برآورد و نخست خدای سبحانه را بستود و بر رسول و آل او درود فرستاد و ملتی از مناقب و مفاخر امیرالمؤمنین علیه السلام یاد كرد. آن گاه فرمود:
«ای اهل كوفه و ای مردم غدر و مكر! هر آینه ما آن خاندانیم كه خدای سبحانه شما را به ما آزمون خواست و ما را به شما نیازمود و آزمون ما نیكو دید و دانش و بینش خویش در ما نهاد و ما را جای علم و خانه ی دانش خواست و در زمین ودیعه ی نیكو و حجت قویم [1] ساخت و بدیهه ی [2] حكمت و ترجمه ی وحی
خویش فرمود و به اشرف محتد [3] و ارومت [4] نیكوی پیمبر پاك محمد مصطفی صلی الله علیه وآله وسلم فضلی روشن و كرامتی لایق بخشید. و شما مردم ما را دروغگوی خواندید و سزای ما نشناختید و كشتن ما روا دیدید و مالهای ما غارت كردید، گویی كه ما از نژاد ترك بودیم و یا در كابل بزادیم. و بسی بر نیامده است كه هم بر این صفت نیای ما را بكشتید و شمشیرهای شما باری از تن و جان آل رسول خون همی چكاند و این همه از كینه قدیم و حقد دیرینه ی شما بود. و بدین كردارهای زشت، چشمهای شما روشن گشت و دلهای شما بیارمید و بسی مسرور گشتید. حال بدان چه كردید، شاد نباشید. چه، این مصیبت جلیل و رزیت عظیم هم از عهد ازل ما را در كتاب مبین محفوظ بود و خدای سبحانه ما را خبر داد و این معنی بر او - عز شأنه - بسی آسان است «و لا تفرحوا بما آتاكم ان الله لا یحب كل مختال فخور». [5] نیستی و هلاك باد شما را. آماده ی نفرین و عذاب خدای باشید و گویا عذاب خدای پیاپی بر شما فرود آید و خدای سبحانه به آنچه كرده اید از شما بازخواستها كند و شما خود از یكدیگر بسی سختی بینید و در عذابی دردناك جاوید بمانید، الا لعنه الله علی الظالمین. آری، دلهای شما سخت شده بود و جگرهای شما پلید گشته و بر دلهای شما مهر عصیان نهاده و سمع قبول و دیده ی بصیرت شما فرو دوخته و شیطان رجیم، این كردار زشت در چشم شما بیاراسته و ندانید كه از آل رسول، چه خونهای بزرگ و دیتهای عظیم كرده اید. برادر او علی ابوطالب را بكشتید و فرزندان او كه عترت پاك و خیره ی خلق بودند، نابود ساختید». [6] .
در این حال مخذولی از مردم كوفه مفاخرت آغاز كرد و این دو بیت برخواند:
نحن قتلنا علیا و بنی علی
بسیوف هندیة و رماح [7] .
و سبینا نسائهم سبی ترك
و نطحناهم فای نطاح [8] .
«سنگ بر دهان تو باد! به كشتن آل رسول و عترت اخیار او همی نازی؟! مردمی كه خدای سبحانه ایشان را به هر گونه پاك خواست و پلیدی از ایشان بزدود، بازنشین و دم فرو بند. «انما لكل امرء ما قدمت یداه». و شما مردم بر ما رشك بردید كه خدای تعالی ما را بر شما مزیت نهاد».
فما ذنبنا ان جاش دهرا بحورنا
و بحرك ساج لا یواری الدعا مصا [9] .
«ذلك فضل الله یؤتیه من یشاء و الله ذو الفضل العظیم» [10] «و من لم یجعل الله له نور فما له من نور». [11] .
«ای اهل كوفه و ای مردم غدر و مكر! هر آینه ما آن خاندانیم كه خدای سبحانه شما را به ما آزمون خواست و ما را به شما نیازمود و آزمون ما نیكو دید و دانش و بینش خویش در ما نهاد و ما را جای علم و خانه ی دانش خواست و در زمین ودیعه ی نیكو و حجت قویم [1] ساخت و بدیهه ی [2] حكمت و ترجمه ی وحی
خویش فرمود و به اشرف محتد [3] و ارومت [4] نیكوی پیمبر پاك محمد مصطفی صلی الله علیه وآله وسلم فضلی روشن و كرامتی لایق بخشید. و شما مردم ما را دروغگوی خواندید و سزای ما نشناختید و كشتن ما روا دیدید و مالهای ما غارت كردید، گویی كه ما از نژاد ترك بودیم و یا در كابل بزادیم. و بسی بر نیامده است كه هم بر این صفت نیای ما را بكشتید و شمشیرهای شما باری از تن و جان آل رسول خون همی چكاند و این همه از كینه قدیم و حقد دیرینه ی شما بود. و بدین كردارهای زشت، چشمهای شما روشن گشت و دلهای شما بیارمید و بسی مسرور گشتید. حال بدان چه كردید، شاد نباشید. چه، این مصیبت جلیل و رزیت عظیم هم از عهد ازل ما را در كتاب مبین محفوظ بود و خدای سبحانه ما را خبر داد و این معنی بر او - عز شأنه - بسی آسان است «و لا تفرحوا بما آتاكم ان الله لا یحب كل مختال فخور». [5] نیستی و هلاك باد شما را. آماده ی نفرین و عذاب خدای باشید و گویا عذاب خدای پیاپی بر شما فرود آید و خدای سبحانه به آنچه كرده اید از شما بازخواستها كند و شما خود از یكدیگر بسی سختی بینید و در عذابی دردناك جاوید بمانید، الا لعنه الله علی الظالمین. آری، دلهای شما سخت شده بود و جگرهای شما پلید گشته و بر دلهای شما مهر عصیان نهاده و سمع قبول و دیده ی بصیرت شما فرو دوخته و شیطان رجیم، این كردار زشت در چشم شما بیاراسته و ندانید كه از آل رسول، چه خونهای بزرگ و دیتهای عظیم كرده اید. برادر او علی ابوطالب را بكشتید و فرزندان او كه عترت پاك و خیره ی خلق بودند، نابود ساختید». [6] .
در این حال مخذولی از مردم كوفه مفاخرت آغاز كرد و این دو بیت برخواند:
نحن قتلنا علیا و بنی علی
بسیوف هندیة و رماح [7] .
و سبینا نسائهم سبی ترك
و نطحناهم فای نطاح [8] .
«سنگ بر دهان تو باد! به كشتن آل رسول و عترت اخیار او همی نازی؟! مردمی كه خدای سبحانه ایشان را به هر گونه پاك خواست و پلیدی از ایشان بزدود، بازنشین و دم فرو بند. «انما لكل امرء ما قدمت یداه». و شما مردم بر ما رشك بردید كه خدای تعالی ما را بر شما مزیت نهاد».
فما ذنبنا ان جاش دهرا بحورنا
و بحرك ساج لا یواری الدعا مصا [9] .
«ذلك فضل الله یؤتیه من یشاء و الله ذو الفضل العظیم» [10] «و من لم یجعل الله له نور فما له من نور». [11] .
[1] استوار.
[2] فهم و درك بدون تفكر.
[3] اصل.
[4] نژاد.
[5] لقمان، 18.
[6] اللهوف ص 196 و 197.
[7] ماييم كه علي و فرزندان او را با شمشيرهاي تيز و با نيزه ها كشتيم.
[8] و با آنان جنگي سخت كرديم و زنان و دخترانشان را اسير كرديم همچون اسيران ترك.
[9] گناه ما چيست كه درياهاي ما روزگاري بخروشيد؟ و حال آنكه درياي تو فرو نشسته است و كرمكي را بر نمي تابد.
[10] الحديد: 21.
[11] النور: 40.